تا ظهور

کافیست فقط چند لحظه به ماه محرم و روزهای عزاداری بر امام حسین علیه السلام بیاندیشی. این فکر ناخودآگاه یک شیعه را به یاد امام زمان خویش می اندازد که آن حضرت چه نگاهی به این ماه دارد و اندیشه و افکار او در این باب چگونه است؟

 آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا بسلامت دارش
منتظر کیست؟  انتظار چیست؟ از کجا بفهمیم منتظر آقائیم؟ این سؤالات زیبایی است که دلدادگان مهدی (عج) بارها از خود می پرسند و می خواهند بدانند چه باید بکنند تا آنها هم از منتظران واقعی امام (عج) باشند. خدا را شکر کنید که این اشتیاق را در شما نیز قرار داده است.

برای مشاهده کامل متن به ادامه مطلب مراجعه کنید.

هرگاه صفات امام زمان علیه السّلام را بررسی کنیم چیزی جز مهربانی و عطوفت نمی بینیم امامی که مهربان تر از پدر و مادر توصیف شده است، اما یکی از القاب ایشان "منتقم" است. حال در این نوشتار به بررسی چرایی انتقام گرفتن حضرت می پردازیم.

برای مشاهده کامل متن به ادامه مطلب مراجعه کنید.

ما هیچگاه از انجام تکلیفمان بازداشته نشده ایم و به این بهانه که حق تنها در زمان ظهور به تمامه مستقر خواهد شد، از اقامه حق در حد توان منع نشده ایم و امر به اجرای حق، گرفتن داد مظلومان و مقابله با ظالمان در حد توان از ما برداشته نشده است. طبیعتا اگر ما در حد خود اقدام کنیم، شرایط جدیدی در عالم ایجاد خواهد شد.

برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه کنید

سوال: چرا هنگام بردن نام امام زمان(عج) دست بر روی سر می گذاریم؟
جواب: دلیل این مساله دوروایتی است که در این زمینه از امام صادق ورضا علیهما السلام نقل شده که در این روایات آمده است:
1- وقتى قصیده مشهوری را خدمت امام على بن موسى الرضا (ع) مى خواند، هنگامى که به این بیت رسید:
خروج امام لامحالة خارج یقوم على اسم اللّه والبرکات
ظهور امام (عج) قطعی است که ظهورش با نام خداوند و همراه با خیر و برکات است.
امام رضا (ع) دست بر سر نهاد و به عنوان احترام برخاست و از خداوند متعال فرج حضرت ولى عصر (عج) را در خواست نمود.[1]
2- درباره فلسفه برخاستن و دست در سر گذاشتن، روایتی ذکر شده است که علت آن را هم بیان می کند، (البته خود این روایت دلیل و منبع برای اصل این کار هم می تواند باشد): از امام صادق (ع) سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمود: براى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت او است. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت‏آمیز مى‏کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید.[2]
طبق این دو روایت این دو امام بزرگوار هنگام شنیدن نام حضرت قائم(عج) به احترام ایشان بلند شده ودست بر سر گذاشته اند. که روایت دوم علت قضیه را هم بیان می کند. البته این دو روایت بیشتر ناظر به اسم خاص«قائم» هستند. وشامل تمام احوال مثل هنگام سلام دادن نمی شوند.
برای اطلاعات بیشتر می توانید به آدرس زیر هم مراجعه کنید.
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?...ationid=837362askdin

آیا راهکاری غیر از دعا برای جلو انداختن ظهور امام زمان (عج الله ارواحنا فداه) وجود دارد ؟

پاسخ:

آیت اللّه العظمی مکارم شیرازى از مراجع تقلید ، درباره آمادگى‏ هاى لازم براى حکومت جهانى و تعجیل در ظهور امام زمان مى‏ نویسد:
براى این که دنیا چنان حکومتى را پذیرا باشد، چند نوع آمادگى لازم است:
1 ـ آمادگى فکرى و فرهنگى: یعنى سطح افکار مردم جهان آن چنان بالا رود که بدانند مثلاً مسأله «نژاد» یا «مناطق مختلف جغرافیایى» مسأله قابل توجهى در زندگى بشر نیست و تقاوت رنگ ها و زبان‏ ها و سرزمین‏ ها نمى‏ تواند بشر را از هم جدا سازد.
2 ـ آمادگى اجتماعى: مردم جهان باید از ظلم و ستم و نظامات موجود خسته شوند، تلخى این زندگى مادى و یک بعدى را احساس کنند و حتى از این که ادامه این راه یک بعدى ممکن است در آینده مشکلات کنونى را حل کند، مأیوس گردند.
3 ـ آمادگى‏ هاى تکنولوژى و ارتباطى:
بر خلاف آن چه بعضى مى‏ پندارند که رسیدن به مرحله تکامل اجتماعى و رسیدن به جهانى آکنده از صلح و عدالت، تنها با نابودى تکنولوژى جدید امکان‏ پذیر است، وجود این صنایع پیشرفته نه تنها مزاحم یک حکومت عادلانه جهانى نخواهد بود، بلکه شاید بدون آن وصول به چنین هدفى محال باشد. سپس مى‏ افزاید معجزه، استثنایى است منطقى در نظام جارى طبیعت، براى اثبات حقانیت یک آیین آسمانى؛ نه براى اداره همیشگى نظام جامعه.[1]
4 ـ آمادگى‏ هاى فردى:
حکومت جهانى قبل از هر چیز نیازمند عناصر آماده و با ارزش انسانى است تا بتواند بار سنگین چنان اصلاحات وسیعى را به دوش بکشد.
این در درجه اول نیاز به بالا بردن سطح اندیشه و آگاهى و آمادگى روحى و فکرى براى پیاده کردن آن برنامه عظیم نیاز دارد. منتظر واقعى براى چنان برنامه مهمى نمى ‏تواند نقش تماشاچى را داشته باشد.[2]
پی نوشت ها :
1.مکارم شیرازى، ناصر، حکومت جهانى مهدى علیه‏ السلام ص 80 تا 83.
2. همان،ص 100

منبع:askdin.ir